Դու հիմա չկաս                                    


Դու հիմա չկաս և հոգիս է դատարկ,                      
Ու աննյութացար տամկացող անհայտում,
Տխրության տամուկ երազում դատարկ
Վառվում ես անշեջ, ինչպես կրակի լեզուն:
                                                                                               
Տամկության մեջ այդ ցուրտ ապրում եմ ահա,
Տենչալով անհագ արևի շողի,
Շուրջս խավար է` լռության տարփանք անհագ.
Իսկ սրտիս խորքում արև՜ի, արև՜ի ուղի:

Սակայն, սառը հայացքներ են պատում ինձ միայն
Եվ չկա գեթ մեկ արևի շողիկ,
Իսկ սրտիս խորքում սիրո տաղիկը աննման,                                                                                                                                              
Որ հավերժ վառվում է  քեզ համար միայն:

    

Այսքան ժամանակ իմ սրտի խորքում միշտ վառ եմ պահել քո անունը: Ամեն անգամ քեզ տեսնելիս կրկին սիրտս թրթռացել է, բոցկլտացել այն նույն կրակով, որով վառվում էր մի ժամանակ: Քո կողքին չանցկացված ամեն մի վայրկյանի մեջ ես փնտրել եմ քեզ և սպիտակթույր ծաղկի նման, նրա վրա արցունքի կաթիլի մաքրության պես եմ միշտ հիշել քեզ:

Ավաղ իմ սխալի ու թուլության պատճառով եմ կորցրել քեզ, անտարբերությունն է սառեցրել  քո սրտի սերը : Չգիտեմ ինչու դեռ սրտիս խորքում սիրում եմ քեզ: Սիրում եմ քեզ սիրով ոչ թե տոնական այլ իսկական, ոչ թե առաջվա պես այլ հոգով: Եթե նույնիսկ չեմ ցույց տալիս, ապա միայն քեզ հավիտյան կորցնելու վախից: Քեզ սիրել եմ , քո թերություններով և առավելություններով  հանդերձ, դու ես այն միակը, որին սիրել եմ  անմեռ սիրով և կմնաս միակը այդպես: Հիմա ծնկած քո առաջ սպասում եմ  և ասում, որ  ՍԻՐԵԼ ԵՄ ՔԵԶ , ՈՒ ՀԻՄԱ ԷԼ  ՍԻՐՈՒՄ ԵՄ: Իսկ դու պատրաստ ես արդյոք հրաժարվել ինչ որ բաններից, որպեսզի սիրես ու սիրվես? Եվ սկասծ այս վայրկյանից ծնկաչոք կսպասեմ քո պատասխանին, նույնիսկ եթե այդ սպասումը տևի մի ամբողջ կյանք,կսպասեմ այնքան մինչև արժանանամ քո պատասխնին: Իսկ եթե մերժես հանկարծ դու ինձ, կաղոթեմ Աստծուն ամեն վայրկյան իմ սրտի խորքում, որ  ում էլ դու ընտրես քեզ կյանքի ընկեր, քո աչքերից արցունքի գեթ մեկ կաթիլ չթափվի: Իսկ ինձ համար, ի՜մ սրտի խորքում միակն ես, կսպասեմ ես քեզ....