Խենթացած սրբեր մարտիրոս կյանքի

Խենթ ու խելառ մարտիրոսներ
Այս անհավատ ու փուչ կյանքի,
Խորին խորհուրդ լուռ հերոսներ
Անդավաճան հավատքի:

Դուք եկաք այս խնջույքին երգերով ձեր լուռ
Ու երգեցիք ձեր երգեր անապական ու անմութ ,
Դիվահարի պես պարեցիք լուսնորդ,
Ու գնացիք անհատակ  բոցը մշտավառ:

Խենթ ու խելառ կյանքի հերոսներ ,
Մոռացաք ձեզ, եսը անձասեր,
Գնացիք ինչպես խենթացած սրբեր,
Լուռ երգերի աշխարհը ձեր ...

Դուք խնդացիք վրան աշխարհի ,
Կյանքի հորձանքին գնացիք հակառակ,
Ձեզ անարգեցին խնջույքում կանքի
Եվ սուք գնացիք անդունդն անհատակ:

Անցան օրեր, ժամեր , տարիներ,
Եվ տարիները լուռ դարեր դարձան,
Կորան կյանքի ցոփություններ,
Եվ փոշի դարձան խնջույքներ անհամար:

Ու  հեռվում լսվեց խենթ մի ծիծաղ
Եվ դա դու'ք էիք անդունդի խորքից,
Եվ դուք մնացիք, իսկ հորձանքն` անցավ, 
Խենթացած սրբեր մարտիրոս կյանքի:

Հանդիպում

Եվ կրկին ծանոթ կոպեր, կրկին տեսնւմ են քեզ,
Վառված ու մոխրացած երազում` անցյալի քնից,
Եվ հոգին այրվում է ճնշող ցավից
Վհատ սիրտը` գոռում ցավագար:
Կրկին հուշեր, կրկին հույսեր անկատար,
Կոպերին  նստում է մոխիր մոլագար,
Եվ կյանքի նուրբ վայրկյաններ հրճվում,
Անցնում է կորոմ, գնում անդադար:

Լուռ ու շվար կանգնած են ահա
Կոպերը ծանոթ անծանոթացած,
Ու հոսում են կաթիլներ արծաթ
Պաղած շուրթեր լռությանմեջ քար ...

Սի'րտը խենթացի'ր, ոռնա'  խելագար:

Եվ հանկարծ սառնության մեջ այդ
Պաղած կոպերը կորցնում են իրար
Հալվում են հեռվում, գնում են անդարձ

Արցունքի ծովում ակնազարդ անհայտ:

Սառում է ներկան. ժամանա'կ, մի պահ կանգ առ ...

Վայրկյանում մարում են հնչյունները երգի,
Ու կանգնում է ժամանակն խոնարհ,
Լռում է հոգին, սիրտը ցավագար:

Մի'տք, պանդուխտ ես սառած կոպերի, վերքերի համար ...

Քեզ համար Աշուն ...

 

Երբ որ կտեսնեմ մայրամուտը լուռ,

Ու կհավատամ մարող լույսին  հուր,

Երբ կցոլաս որպես անմար լուր,

Իմ սրտում կհնչի  աշնան երգը լուռ:

 

Երբ կտեսնեմ ծովը դեղինի,

Եվ կջերմանամ ձմեռվա շեմին,

Երբ ձյան փաթիլը հանկարծ   համբուրի

Կհիշեմ քեզ սիրո ու աշնան հարաշք դիցուհի …

Եվ այդժամ սպիտակի անծիր ծովում

Կվառվի  դեղինը `արցունքի կաթում

Կսառչեմ այտեղ կարոտ շուրթերիդ

Իսկ հոգիս կսպասի ... Բայց զուր:

Տարիներ կանցնեն, կդառնամ , կհիշեմ շողերդ Աշուն,

Կհիշեմ ոսկին, նազանքդ դեղին ու քնքուշ,

Կնճռոտ ու ծեր աչերիցս կհոսի արցունքի բյուրեղն անգին  

Կարտասվեմ ես լուռ Աշուն ` քե'զ համար դեղին …

Եթե մի օր դու գաս ...

Եթե մի օր դու գաս ինձ մոտ
Եթե փայլես լույսով հրոտ
Ու անթառամ վարդով արնոտ
Ես չեմ շարժվի դեպի քեզ մոտ:

Եթե մի օր հույզերով լի
Ու փոթորկուն երազներով,
Ետ գաս կրկին հույսերով սին
Դու չես գտնի սեր ու կարոտ:

Երբ շշնջաս խսոսքերն այն սուրբ
Որ քաղցր էին այ ժամանակ
Ես քեզ կասեմ` պետք չէ իզուր,
Սառել է սիրտս քեզ համար:

Ու կգնամ ես հեռուն`
Անտես հեռուն լուռ կածանով,
Իսկ թիկունքում դու ես ցոլում`
Քնքուշ ձայնով քեզ կանչելով:

Եթե մի օր դու գաս ինձ մոտ
Դատարկ տեսնես տունս խավար,
Եթե վառվես որպես արփի,
Հիշի'ր, լուսնի լույսում հավետ կորոր:

Այդժամ գիտցի'ր ես գանցի դեպի լուսին`

Թողած արևն ու հին հույսերը սին:

Միայնակ լուսնի արծաթե ցոլքը ...

Միայնակ լուսնի արծաթե լույսով

Մութ երկնքում արծաթ ցոլանքով

Լույս անհունի, խավարի հեռվում

Մի ամպ միայնակ լուսնին է շոյում:

Կապույտ երկնի ծովում անհատակ

Մեղմ հովիկն է փչում հանդարտ,

Թևերը կապված թիերին անշարժ

Լողում է ամպն այն հույզերով հանդարտ:

Սակայն, ծովն անվերջ է, լուրթը `մութ այնքան,

Եվ արծաթե լույսը միրաժ միայն.

Սակայն լողում է ամպը դեպ անհաս լուսնին

Եվ ինքն էլ գիտի`  չի հասնի լուսնին...

Տեսա Քեզ...

Կյանքի բովանդակ անհունում անլուրջ,
Հեռու հորձանքում անհանդարտ ծովի
Կենաց փրփուրի ծփանք ու սոսափ
Տեսա Քե՛զ, փրփուրի սպիտակով՝ փրփուրի փերի:

Վճիտ կապույտի անսահման հեռվում,
Արեգի մարմրող մշտնջեն ծովում,
Ոսկի շյուղերի վերջին կրակում
Տեսա Քե՛զ, ոսկե անհունի` ոսկե թագուհի:

Իսկ երբ մեռնում է օրը,
Երբ կորում է ամենը խավարի բովում,
Ծակվում է խավարը արծաթե շողից
Եվ կրկին դու ես. կրկին տեսնում եմ  Քե՛զ,

ՔԵ՛Զ արծաթի լույսով` արծաթի փերի ....

Ցայգից մինչև իրիկնապահ

Բացվում է հանդարտ ցայգն հրազարդ, 

Բոցավառվում է լուրթը խավարից ազատ,

Բոցավառ արևի բորբ շողերով

Բռնկված շողի հրաշեկ փայլով ,                                                                        

Բանդագուշանքի կապանքներից զատ,

Բարևում է լուռ ցողի կաթիլում արևն հարազատ :

Գերված հրավառ լույսի հրաշքով ,                                                                                           

Գունազարդ երգի թավիշ հնչյունով,

Գալիս է կամաց կեսօրն հրկեզ,

Գալիս է տապը երկրային պարտեզ...

Գունազարդ խավարը կեսօրվա մովում,

Ծաղիկների բույրը գունազարդ ծովում:

Հոգնած ու տանջված կեսորվա տապից

Քնում է հանդարտ պարտեզն հրավարդ,

Իրիկունը լուռ պատում է երկրին

Գալիս է քնի երազը հրաշք:

Սակայն ...Երազի մովում երազով պատված

Սպասում է հանդարտ մի լուսե հրաշք...